Twee steden, twee huizen, twee vriendengroepen die elkaar niet zullen ontmoeten. Ik leid in zekere zin twee levens. Het is dat de mensen op beide plekken weten dat mijn andere leven ook bestaat, want anders zou het voelen als een geheim dubbelleven. En mijn leven is spannend, maar gelukkig ook weer niet zo spannend. Deze keer geen bericht over de situatie in Zuid-Sudan of over de inhoud van mijn werk, maar een inkijkje in hoe het is om op twee plekken te leven.
Sinds ik in Juba werk, lijkt mijn leven een beetje op een dubbelleven. Dat heeft leuke kanten en minder leuke kanten. Het is leuk om een nieuw leven op te bouwen in een nieuwe stad en de avonden anders te kunnen gebruiken dan ik in Nederland zou doen omdat door de avondklok het sociale leven hier wat beperkter is. Aan de andere kant is het soms ingewikkeld dat mijn vrienden en familie in Nederland nooit helemaal zullen begrijpen hoe mijn leven in Juba eruit ziet. Door de veiligheidssituatie in Zuid-Sudan, is een weekje op bezoek komen helaas geen optie.
Over de beperkingen van werken in een land met een rood-reisadvies schreef ik eerder een bericht: arendvanvuren.nl/coronatijden-herleven
Die veiligheidssituatie maakt ook dat ik na ongeveer zes weken, twee weken Zuid-Sudan uit moet. Dat heet ‘rest and recuperation’, en wordt meestal afgekort tot ‘R&R’. Dat is niet iets wat alleen Nederlandse diplomaten doen, maar in hoog-risicogebieden geldt dat voor vrijwel alle internationale medewerkers van ambassades en andere internationale organisaties. De schema’s verschillen soms, maar het principe is vergelijkbaar. Van de beperkte bewegingsvrijheid en de mentale druk heb ik nog niet zo’n last, maar aangezien familie niet mee mag, is het voor mij wel van belang om af en toe terug naar huis te kunnen om mijn geliefde Roos te zien. Het zorgt voor twee gescheiden levens, die ik zou kunnen omschrijven als een werkleven in Zuid-Sudan en een privéleven in Nederland.
Nederland
De twee weken dat ik in Nederland ben, ben ik grotendeels vrij van werk. Ik krijg de kans vrienden en familie te zien, buiten in het park hard te lopen, te schaatsen op de Jaap Eden baan of een rondje te fietsen. Met Roos ga ik uit eten en bezoek ik een concert. Ik geniet van het slapen in mijn eigen bed in mijn eigen huis met uitzicht over Amsterdam. Ook geniet ik van de dagelijkse kleine pleziertjes zoals een koffietje doen op een maandagochtend in een waterig zonnetje aan de Amsterdamse grachten, samen met leeftijdsgenoten die net van de yoga afkomen en die blijkbaar ook niet hoeven werken op maandagochtend (wie zijn die mensen?). De weken vullen zich meestal snel, omdat je vrienden en familie wilt zien. Echt uitrusten is het dan ook niet, maar het is zeker een andere dagbesteding dan de werkweken. Ik noem de tijd in Nederland dan soms ook grappend mijn ‘Roos & Recuperation’.
Zuid-Sudan
De weken die ik in Zuid-Sudan doorbreng, draaien vooral om werk. Uitdagend, afwisselend en leuk werk overigens. Geen dag is hetzelfde op een ambassade. De dagen zijn soms wel lang en mijn sociale contacten in Juba staan ook grotendeels in het teken van werk. Ja, ook in privétijd. Je doet met collega’s boodschappen en ook op een informele borrel kom je collega-diplomaten van andere landen en internationale medewerkers tegen van NGOs en de VN. Omdat er veel werk te doen is met een klein team, zijn werkdagen aan de lange kant en ook op zaterdag wordt het nodige werk verricht. Dat klinkt intens, maar ik beleef er wel plezier aan om de tijd in Juba volop bezig te zijn met mijn werk en ik kan er veel energie in kwijt. Dat schijnt een familietrekje te zijn, maar voor mij is het vooral een teken dat het werk zinvol voelt en leuk is.
Zoals je begrijpt zijn de twee levens van mijn dubbelleven nogal verschillend. Het omschakelen kost bij thuiskomst in Nederland dan ook een dagje tijd. Het is vreemd genoeg de eerste dag een beetje onwennig om weer samen te wonen met iemand waar ik al jaren mee samenleef. Na die onwennige eerste paar uren, voelt het gelukkig snel weer vertrouwd. Soms zit het werk nog volop in mijn hoofd als ik onderweg naar huis ben, maar eenmaal thuis wordt dat snel minder omdat ik in mijn andere leven stap met een totaal andere omgeving die slechts beperkt herinnerd aan Zuid-Sudan.
Ondanks dat het soms best pittig is om elke keer weer anderhalve maand weg te zijn uit Nederland, is het voor mij ook een groot plezier om dit uitdagende werk te mogen doen. Het dubbelleven heeft z’n voors en tegens.